Páginas

20.4.09

Somos finalistas!

O blog amigo Escola de Ismaíl quedou finalista no III Premio Espiral Edublogs 09. Non tería conseguido iso se non estivese aquí, entre nós, con tanta boa xente. Por iso, encargoume que, no seu nome, agradeza a vosa marabillosa compañía…

Por se lle interesa a alguén máis, deixo o enlace de Save the Children. A súa idea para celebrar o Día do Libro, a min ségueme a parecer moi bonita e solidaria.

11 comentarios:

Carmen Baña dijo...

Noraboa a Ismaíl e a todos os seus afortunados acompañantes na súa longa, arriscada e fructífera viaxe. É un privilexio poder ter noticias das súas aventuras e aprender tanto delas.
Non podía pasar desapercibida esta experiencia e seguro que Ismaíl verá recompensadas as súas andanzas cun recoñecemento maior.Porque o merece. Así llo desexo.

ana dijo...

Enhorabuena,de ahí al estrellato.saludos

Natalia dijo...

¡Muchísimas felicidades! Para nosotros es todo un premio poder leerte.

Mario Aller dijo...

Natalia, si puedes, mañana pasa por clase. Ismaíl tiene algo para ti...

Fina Varela dijo...

Moitas felicitacións polo premio conseguido, é unha ledicia para mín ser a compañeira dun profe que merece que a súa labor sexa recoñecida.Estas conseguindo que xa forme parte e participe neste medio que para nada é o meu.

Mario Aller dijo...

Fina, grazas por esas palabras bonitas. Ismaíl logrou que o seu blog sexa finalista, o que xa lle parece moito motísimo. Os premios non tocan aínda, porque seguro que é para nenos grandes, e nós somos ben pequenos... Si, talvez pequenos, pero aquí estamos. Por certo, Ismaíl ten un regalo para ti.

Sara Cid dijo...

Ola Ismail.
Hai tempo que non falo contigo, pero téñote sempre presente. Confiaba plenamente na túa andadura positiva na búsqueda do firmamento das estrelas. Noraboa.

Alberto Romero dijo...

Meu aprezado e querido amigo:
As novas chegan raudas e veloces, coma ti. Non tiña dúbidas. O mago Merlín, a quen tanto te pareces, comentoume as vicisitudes da túa estelar andadura. Sendo sabedor da túa natural xenreira á fachenda quero, se mo permites, facer unha PÚBLICA NORABOA.

Mario Aller dijo...

Sara e Alberto, estimados internautas, e unha mágoa non poder chegar ata Ïtaca coma o Ulises; pero algunha tarde, con queixo e hidromel, recordaremos as súas aventuras. Entrementres, e de parte de Ismaíl, pasade pola clase, pois hai un agasallo para vós...

Natalia dijo...

Muchas gracias por compartir el tesoro de Ismail conmigo.

¡Besos!

Anónimo dijo...

Moitísimas felicidades, Ismaíl. Chegar ata onde ti chegaches é todo un éxito,pero verás como aínda obtés maior recoñecemento.O mereces. Noraboa!